Προς κους και κες Βουλευτές ....

Να ενημερώσω μία μερίδα Βουλευτών ότι από την ημέρα της εκλογής σας στο κοινοβούλιο εκπροσωπείτε το σύνολο του ελληνικού λαού.
Ως εκ τούτου θα πρέπει να σέβεστε την αισθητική του συνόλου και να μην εμφανίζεστε όπως πατε στο πλυσταρίο σας, βγαίνετε στην γειτονιά σας ή να κάνετε την βουλή κωλοχανείο όπως τα σπίτια σας.
Το ότι είστε βουλευτές δεν σημαίνει ότι βιαίως θα μας επιβάλλετε την αισθητική σας διότι η δράση γεννά αντίδραση και η βία βία.
Μην παραξενευτείτε ορισμένοι λοιπόν, θεωρώντας ότι είστε οι μόνοι ανεγκέφαλοι, αν σας απάσουν τα κεφάλια κάποιοι εγκεφαλικά όμοιοί σας.
Συνέλθετε ορισμένοι και ορισμένες, βόθρο και χαμετυπείο θυμίζετε και συνοθύλευμα ακαθαρσιών ........

Γιατί δεν πρέπει να είναι τόσο υπερήφανος ο κ. Βαρουφάκης.

Γιατί δεν πρέπει να είναι τόσο υπερήφανος ο κ. Βαρουφάκης.

Μια πρώτη ανάγνωση του κειμένου της συμφωνίας που επιτεύχθηκε στο Eurogroup της Παρασκευής,  δεν επιτρέπει αισιόδοξες προβλέψεις ότι η «κυβέρνησης γύρισε σελίδα». Αν και υπάρχουν θετικά σημεία στο κείμενο, εν τούτοις, σε καμία περίπτωση, δεν αποτελεί έξοδο από το ασφυκτικό πλαίσιο της επιτήρησης της οικονομίας από τους δανειστές.

Οι θριαμβολογίες του υπουργού Οικονομικών κ. Γιάνη Βαρουφάκη, ως εκ τούτου, αποτελούν “γράμμα κενού περιεχομένου”. Η συμφωνία, απεναντίας, δημιουργεί έντονο σκεπτικισμό κατά πόσον ο ΣΥΡΙΖΑ είναι διατεθειμένος να εφαρμόσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις.

Γεγονός είναι πάντως ότι η συμφωνία έδωσε μία ανάσα στην κυβέρνηση να επανακαθορίσει τη στάση της και να αναδιαμορφώσει το πρόγραμμά της με βάση της υφιστάμενες συνθήκες και αυτό υπό την απειλή του κλεισίματος της στρόφιγγας της ρευστότητας προς τις τράπεζες.

Ο κ. Βαρουφάκης, όμως, δεν θα πρέπει να θριαμβολογεί για τους εξής δέκα λόγους:

Πρώτον. Κατ΄ αρχάς, επιβεβαιώνεται ότι το Eurogroup αποδέχθηκε την αίτηση της κυβέρνησης για την επέκταση της Κύριας Σύµβασης Χρηµατοδοτικής ∆ιευκόλυνσης (MFFA), σημειώνοντας όμως ότι “υποστηρίζεται από µια σειρά δεσµεύσεων”, οι οποίες βεβαίως παραπέμπουν στο υφιστάμενο μνημόνιο. Είναι, ως εκ τούτου, άκυρες και εκτός τόπου και  χρόνου οι αναφορές ότι καταργήσαμε τα μνημόνια έως ότου, βεβαίως, εκπνεύσει η παρούσα σύμβαση.

Δεύτερον. Η κυβέρνηση δεν απέφυγε τον σκόπελο της εποπτείας και της αξιολόγησης αν και δεν θα διενεργείται πλέον από την Τρόϊκα. Με άλλα λόγια, σκοπός της νέας συμφωνίας δηλαδή η παράταση της σύμβασης, όπως αναφέρεται ρητώς, “είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης στη βάση των όρων της παρούσας συµφωνίας, µε την καλύτερη δυνατή χρήση της δεδοµένης ευελιξίας, η οποία θα πρέπει να εξετασθεί από κοινού µε τις ελληνικές αρχές και τους θεσµούς”. Αν και δεν θέλω να επικαλεστώ τη γνωστή δήλωση του κ. Σόϊμπλε ότι “δεν με ενδιαφέρει πως θα λέγεται η Τρόϊκα”, εν τούτοις η εποπτεία και κυρίως η αξιολόγηση από την ΕκΤ, την Κομισιόν και το ΔΝΤ θα είναι “εδώ”.

Τρίτον. Η παράταση της υφιστάμενης σύμβασης δεν αποτελεί συμφωνία-γέφυρα, όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση, αλλά δίνεται με στόχο να γεφυρώσει επίσης το χρόνο για τις συζητήσεις σχετικά µε µια πιθανή διάδοχη συµφωνία ανάµεσα στο Eurogroup, τους Θεσµούς και την Ελλάδα. Οι Ευρωπαίοι δηλαδή, δίνουν στην ελληνική κυβέρνηση μία ανάσα, κάτι που επιδίωκε η κυβέρνηση από την απειλή να κλείσει η στρόφιγγα της ρευστότητας προς τις τράπεζές μας. Αυτό είναι και το πρώτο και κεφαλαιώδες στοιχείο της συμφωνίας, που, μεταξύ των άλλων, έχει και ιδιαίτερη πολιτική σημασία, καθώς χρεοκοπεί πλέον το σενάριο της αριστερής παρένθεσης, το οποίο προωθούσαν διάφορα ντόπια και ξένα κέντρα εξουσίας.

Τέταρτον. Για την ανάσα αυτή, η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι θα παρουσιάσει έναν πρώτο κατάλογο µεταρρυθµιστικών µέτρων, µε βάση την παρούσα συµφωνία, ως το τέλος της ∆ευτέρας 23 Φεβρουαρίου. Τα μέτρα αυτά μάλιστα θα αξιολογηθούν από τα θεσμικά όργανα, τα οποία μπορεί πλέον να μην είναι η γνωστή Τρόϊκα, αλλά σε κάθε περίπτωση θα είναι εκπρόσωποι της Κομισιόν, Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζες και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, οι οποίοι θα εκφέρουν µια πρώτη άποψη για το αν αυτά είναι επαρκώς αναλυτικά ώστε να αποτελέσουν µια έγκυρη αφετηρία για την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης.

Υπάρχει ακόμη η πρόβλεψη-δέσμευση ότι ο κατάλογος αυτός θα εξειδικευθεί περαιτέρω και στη συνέχεια θα συµφωνηθεί µε τους θεσµούς ως το τέλος του Απριλίου. Επιπλέον, γίνεται πλέον σαφές ότι μόνον η έγκριση της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης της παραταθείσας συµφωνίας από τους θεσµούς θα επιτρέψει µε τη σειρά της οποιαδήποτε εκταµίευση εκκρεµούσας δόσης του τρέχοντος προγράµµατος του EFSF και τη µεταβίβαση των κερδών SMP γα το 2014. Και τα δύο υπόκεινται και πάλι σε έγκριση από το Eurogroup. Επιπλέον υπάρχει ρητή πρόβλεψη ότι εν όψει της αξιολόγησης των θεσµικών οργάνων, το Eurogroup συµφωνεί ότι τα κεφάλαια που είναι µέχρι στιγµής διαθέσιµα στο ΤΧΣ, θα πρέπει να διακρατηθούν από τον EFSF, εξαιρουµένων των δικαιωµάτων τρίτων κατά τη διάρκεια της παράτασης της MFFA. Τα κεφάλαια συνεχίζουν να είναι διαθέσιµα κατά τη διάρκεια της παράτασης του MFFA και µπορούν να χρησιµοποιηθούν µόνο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Θα απελευθερώνονται µόνο κατόπιν αιτήµατος από την ΕΚΤ και τον SSM. Υπό αυτό το πρίσµα, καλωσορίζουµε τη δέσµευση των ελληνικών αρχών να εργαστούν σε στενή συνεννόηση µε τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσµούς και εταίρους. Σε αυτό το πλαίσιο, υπενθυµίζουµε την ανεξαρτησία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Συµφωνήσαµε, επίσης, ότι το ∆ΝΤ θα συνεχίσει να διαδραµατίζει το ρόλο του.

Η δέσμευση αυτή αχρήστευσε στην πράξη το στόχο της κυβέρνησης να αναζητήσει εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας, Υπενθυμίζεται η δήλωση του λαλίστατου κ. Βαρουφάκη στους FΤ: “Δεν θέλουμε τη δόση των 7,2 δισ. ευρώ αλλά θα ζητήσουμε να μας δοθούν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τα κέρδη από τα ελληνικά ομόλογα ύψους 1,9 δισ. Ευρώ”.

Πέμπτον. Το δεύτερο ουσιαστικό σημείο το οποίο πέτυχε η κυβέρνηση, και αυτό υπό συνεχή αξιολόγηση και έλεγχο, είναι ότι έβαλε τη δική της ατζέντα στις μεταρρυθμίσεις. Οι ελληνικές αρχές έχουν εκφράσει την ισχυρή δέσµευσή τους σε µια ευρύτερη και βαθύτερη διαδικασία διαρθρωτικών µεταρρυθµίσεων µε στόχο τη διαρκή βελτίωση των προοπτικών ανάπτυξης και απασχόλησης, διασφαλίζοντας τη σταθερότητα και την ανθεκτικότητα του χρηµατοπιστωτικού τοµέα και την ενίσχυση της κοινωνικής δικαιοσύνης αναφέρεται στη ανακοίνωση του Eurogroup, στην οποία προστίθεται ότι “Οι αρχές δεσµεύονται να εφαρµόσουν εκκρεµούσες µεταρρυθµίσεις για την αντιµετώπιση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, καθώς και τη βελτίωση της αποτελεσµατικότητας του δηµόσιου τοµέα. Στο πλαίσιο αυτό, οι ελληνικές αρχές δεσµεύονται να κάνουν καλύτερη χρήση της συνεχιζόµενης παροχής τεχνικής βοήθειας”.

Έκτον. Αναγνωρίζεται η δέσμευση της κυβέρνησης ότι θα τηρήσει τις δεσμεύσεις του κράτους απέναντι στους πιστωτές και μάλιστα προβάλλεται ως απαίτηση και από το Eurogroup. “Οι ελληνικές αρχές επαναλαµβάνουν την κατηγορηµατική δέσµευσή τους να τηρήσουν τις οικονοµικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές τους πλήρως και εγκαίρως”, επισημαίνεται.

Έβδομον. Ενώ στην ανακοίνωση του Eurogroup δεν γίνεται καμία μνεία για κάποια προοπτική κουρέματος ή απομείωσης του χρέους, εν τούτοις υποχρεώνεται η ελληνική κυβέρνηση, να διασφαλίσει τα κατάλληλα δηµοσιονοµικά πρωτογενή πλεονάσµατα ή τα χρηµατοδοτικά έσοδα που απαιτούνται για τη διασφάλιση της βιωσιµότητας του χρέους, σύµφωνα µε το ανακοινωθέν του Eurogroup του Νοεµβρίου του 2012.

Όγδοον. Γίνεται αποδεκτό το αίτημα της κυβέρνησης, όχι για τη μείωση στο 1,5% του πρωτογενούς πλεονάσματος που επεδίωκε, αλλά   τα πρωτογενή πλεονάσματα το 2015 να εξαρτώνται από τις οικονομικές συνθήκες στην χώρα. “Για το στόχο του πρωτογενούς πλεονάσµατος του 2015 οι θεσµοί θα λάβουν υπόψη τις οικονοµικές συνθήκες το 2015” σημειώνεται. Ταυτόχρονα, ωστόσο, οι εταίροι ρίχνουν το μπαλάκι στην ελληνική κυβέρνηση ότι θα πρέπει να αποδώσουν τα μέτρα τα οποία προτίθεται να λάβει για την περιστολή της φοροδιαφυγής και την πάταξη της διαφθοράς – υπό την προϋπόθεση ότι θα φέρουν έσοδα στον κρατικό κορβανά. Η πρόβλεψη αυτή κρύβει μία μεγάλη παγίδα αν ληφθεί υπόψη ότι στην περίπτωση κατά την οποία δεν αποδώσουν τα μέτρα τα οποία προτίθεται να εξαγγείλει η κυβέρνηση, τότε θα κληθούν να πληρώσουν τo μάρμαρο οι απλοί πολίτες. “Υπό το πρίσµα αυτών των δεσµεύσεων”, αναφέρεται χαρακτηριστικά, “χαιρετίζουµε ότι σε ορισµένους τοµείς οι ελληνικές προτεραιότητες πολιτικής µπορούν να συµβάλουν στην ενίσχυση και την καλύτερη εφαρµογή της ισχύουσας συµφωνίας”.

Έννατον. Oι Ευρωπαίοι φρόντισαν να δέσουν και τον γαϊδαρό τους. Έτσι, λοιπόν, συμπεριέλαβαν στο κείμενο της συμφωνίας ότι “ελληνικές αρχές δεσµεύονται να απέχουν από οποιαδήποτε κατάργηση µέτρων και µονοµερείς αλλαγές στις πολιτικές και στις διαρθρωτικές µεταρρυθµίσεις που θα µπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά τους δηµοσιονοµικούς στόχους, την οικονοµική ανάκαµψη και τη χρηµατοπιστωτική σταθερότητα, όπως αξιολογείται από τους θεσµούς”.

Δέκατον. Προκειμένου να μην υπάρχει καμία αμφιβολία οι Βρυξέλλες κατέστησαν σαφές ότι:

“Βάσει της αίτησης, των δεσµεύσεων από τις ελληνικές αρχές, των συµβουλών από τους θεσµούς, και της σηµερινής συµφωνίας, θα ξεκινήσουµε τις εθνικές διαδικασίες, µε στόχο την κατάληξη σε µια τελική απόφαση σχετικά µε την παράταση της Κύριας Σύµβασης Χρηµατοδοτικής ∆ιευκόλυνσης ως και για τέσσερις µήνες από το διοικητικό συµβούλιο του EFSF. Καλούµε επίσης τους θεσµούς και τις ελληνικές αρχές να επανεκκινήσουν αµέσως τις εργασίες που θα επιτρέψουν την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Παραµένουµε προσηλωµένοι στην παροχή επαρκούς στήριξης προς την Ελλάδα έως ότου επανακτήσει πλήρη πρόσβαση στις αγορές όσο εκπληρώνει τις δεσµεύσεις της στο πλαίσιο του συµφωνηθέντος πλαισίου”.

Και τώρα τι θα κάνουμε ;;

Και τώρα τι θα κάνουμε ;;

Ματά τις γιορτές και τα πανηγύρια τα πράγματα απαιτούν ψυχραιμία και πολύ μα πολύ δουλειά και εξυπνάδα. Προς Θεού όχι άλλα νταϊλίκια.
Αυτό που καταφέραμε είναι να ξεκινήσουν να συνολμιλούν μαζί μας ως ίσος προς ίσον. Ένα είδος "ανακωχής" τίποτα παραπάω τίποτα λιγότερο.
Τα δύσκολα τώρα αρχίζουν διότι απαιτείται μελετημένη επεξεργασία των δεδομένων και σωστές και βιώσιμες λύσεις που θα αποτελέσουν τον κορμό των προτάσεών μας προς συζήτηση με τους εταίρους.
Η προσωρινή νίκη μας απέκλεισε τον σκληρό πυρήνα που ήθελε άμεσα την ελλάδα εκτός ευρώ προς παραδειγματισμό των υπολοίπων. Δεν τους είναι αρεστό να υπάρχει αριστερή κυβέρνηση ή εν πάση περιπτώσει κυβέρνηση με κορμό την αριστερά. Έτσι μία τέτοια άμεση έξοδος θα έριχνε την κυβέρνηση και όλα θα τελείωναν ομαλά γι' αυτούς. Αυτό ευτυχώς απεσοβήθει.
Υπάρχει ακόμα όμως και είναι αρκετά ισχυρός ο πυρήνας Μέρκελ-Σόιμπλε ο οποίος δεν ητήθηκε. Κατά την ταπεινή μου άποψη ο πυρήνας αυτός παίζει ένα πολύ "δόλιο" παιχνίδι. Στην στρατηγική το λένε "Hammer and Pivot". Με λίγα λόγια επειδή υπάρχει ο φόβος της εξέγερσης της Ελλάδας και όχι μόνο (βλέπε Γαλλία, Ισπανία κλπ), επειδή θέλει να ασχοληθεί με το φλέγον θέμα της Ουκρανίας όπως μάλλον έχει συμφωνήσει με τον Ομπάμα στην πρόσφατη επίσκεψή της, αφήνει δήθεν λάσκα τους Έλληνες να νομίζουν ότι κερδίζουν, ενώ στην πραγματικότητα τους κατευθύνει στην περιοχή των συζητήσεων και στον χρόνο που η ίδια θα επιλέξει και θα είναι σε θέση να τους καθυποτάξει.
Είναι χαρακτηριστικό το ότι επελέγει το διάστημα των τεσσάρων μηνών και όχι αυτό των έξη που ήθελε η ελληνική κυβέρνηση. Αν άφηνε η Μέρκελ τους έξη μήνες οι έλληνες δεν θα είχαν την πίεση της αποπληρωμής κάποιων αρκετών δις που λήγουν μετά τον Ιούλιο.
Ενώ με την "ανακωχή" των τεσσάρων μηνών το βάρος της αποπληρωμής των ομολόγων που λήγουν θα αποτελέσει ένα ακόμα μοχλό πίεσης στα χέρια της Μέρκελ προς την ελληνική κυβέρνηση.Ο δρόμος αυτός σίγουρα μας οδηγεί σε μία μεγαλύτερη, δυσκολότερη και μέχρις εσχάτων αναμέτρηση με την κυρίαρχη δύναμη της Ευρώπης.
Η νίκες βοηθούνται και επιτυγχάνονται ευκολότερα όταν έχεις συμμάχους. Η κυβέρνηση θα πρέπει πλέον να βρεί αυτούς τους συμμάχους εντός ευροζώνης που έχουν τα ίδια συμφέροντα με μας ή κοινά πεδία δράσης.
Κάποιοι μάλιστα θα επιθυμούσαν να παίξουν και τον νούμερο ένα ρόλο όπως η Γαλλία. Να εξαλειφθούν ή να μειωθούν οι φόβοι και οι αναστολές αυτών που θα ήθελαν να κάνουν πράξη αυτά που σιγοψυθιρίζουν στους διαδρόμους των Βρυξελλών έτσι ώστε να προσαρτηθούν στο άρμα της ελλάδας για ριζικές αλλαγές στην κοινωνικοπολιτική αλλαγή της Ευρωπαϊκής κατεύθυνσης.
Εδώ που φτάσανε τα πράγματα και όπως όλα δείχνουν η συνέχιση της πολιτικής Μέρκελ - Σόιμπλε θα καταστρέψει την Ευρώπη. Είναι μεγάλη ευκαιρία να ηγηθεί η Ελλάδα μίας τέτοιας πρωτοβουλίας.
Ίσως φαίνεται παρατραβηγμένο. Η ελλάδα ηγέτης για την αλλαγή της Ευρώπης; Λοιπόν ναι. ΟΙ τελευταίες "αψιμαχίες" ή αν θέλετε διαπραγματεύσεις έδειξαν ότι υπάρχει πεδίο ανάπτυξης μίας τέτοιας πρωτοβουλίας και ίσως είναι και η μοναδική λύση τελικά. Μία τέτοια πρωτοβουλία όμως απαιτεί στρατηγική σκέψη, εμπειρία διαπραγματεύσεων, εμπειρία δημιουργίας προϋποθέσεων και συμμαχιών και σοβαρότατη ανάλυση καθορισμού και επίτευξης των επί μέρους στόχων.
Η νέα κυβέρνηση δείχνει αμυδρά να θέλει να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση η οποία κατά την άποψή μου είναι μονόδρομος. Μπορεί όμως να ανταπεξέλεθει στους επιδέξιους στρατηγικούς ελιγμούς ή θα σκαλώσει στους καρεκλοκένταυρους συνδικαλιστάδες της νοοτροπίας "καλά είμαστε τι τα θες τώρα αφού εμείς κονομάμε" ;
Αλέξανδρος Γαβριηλίδης
Ανάλυση Στρατηγικής

Ανοικτή Επιστολή Ανώνυμου

Είμαι κι εγώ ένας απλός πολίτης από αυτούς που γονάτισαν εδώ και πέντε χρόνια από την σκληρή μνημονιακή φιλογερμανική πολιτική των νενέκων σαμαροβενιζέλων.

Γι αυτό και πίστεψα στο όνειρο, πίστεψα στην ελπίδα, και στοιχήθηκα πίσω από τον φρέσκο κι ωραίο Αλέξη Τσίπρα, και ενίοτε πίσω από τον μπρουτάλ πατριώτη Πάνο Καμμένο τους δυο αυτούς ηγέτες που εκπροσωπούν το φως, μέσα στο μαύρο σκοτάδι που άπλωσαν πάνω από τη χώρα οι διεθνείς τοκογλύφοι και τα ντόπια τσιράκια τους.

Προσωπικά έχασα πολλά. Διατηρούσα μαγαζί σε κεντρικό δρόμο, σπίτι, οικογένεια, γκόμενα, ένα Καγιέν, δύο Σμαρτ, ένα Μπέβερλι, και ένα εξοχικό. Ήμουν αυτό που λέμε μεσαία τάξη. Το άλας της γης. Μέχρι που τη τύχη της χώρας ανέλαβε ο σατανάς. Και μετά ήρθε η καταστροφή.

Με τσάκισαν οι φόροι, τα χαράτσια, τα ΙΚΑ, οι εισφορές, τα τέλη, τα διόδια, τα νοίκια, τα ΕΝΦΙΑ, και όλα αυτά τα εργαλεία της παγκόσμιας μασονίας που επέβαλε ο Σαμαράς, και για τα οποία ποτέ δεν είχα ανησυχήσει. Τις πολιτικές του οποίου πολέμησα όπου μπορούσα… στις πλατείες, στους δρόμους, στα καφενεία, στα μπαράκια, και στο ίντερνετ.

Μέχρι που γράφτηκα και στο κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, μέχρι που έτρεχα στα διόδια στα Μάλγαρα για να αφυπνίσω τον κόσμο, και να γκρεμίσω τις μπάρες των εργολάβων.

Με λίγα λόγια είχα γίνει ένας συνειδητοποιημένος αντιμνημονιακός αγαναχτιστής, κυκλοφορώντας με ποδήλατο, διαβάζοντας το ΧΩΝΙ, ακούγοντας τον Τράγκα, θαυμάζοντας τον μεστό λόγο της Καλογεροπούλου, παρακολουθώντας τον Χίο, και πίνοντας νερό στο όνομα του Μπαρουφάκη, του διαπρεπή αυτού διανοούμενου οικονομολόγου, που χρόνια ολόκληρα αυτοεξόριστος τα έλεγε χύμα και τσουβαλάτα.

Παράλληλα δεν έλειπα από καμιά ομιλία του Λαφαζάνη, ενώ δήλωνα και φαν του Πάντζα και του Καπερνάρου. Τόσο αριστερός έγινα…

Μάλιστα, η μεγαλύτερη τιμή που μου έγινε ήταν όταν μπόρεσα και γνώρισα από κοντά την Ραχήλ, στα καρναβάλια του Σοχού, και λίγο αργότερα τον Διαμαντόπουλο της Φλώρινας σε ένα πατσατζίδικο στην Επτάλοφο, αυτόν τον φάρο της παγκόσμιας αλληλεγγύης.

Τότε δηλαδή είναι που ξύπνησαν μέσα μου όλα εκείνα τα όμορφα λόγια που άκουγα μικρός, εκείνα τα οράματα, αλλά που δεν καταλάβαινα, υπνωτισμένος κι εγώ από τα μεγάλα λόγια των Γούσηδων που ανέκαθεν μας κυβερνούσαν.

Τότε είναι που άρχισα κι εγώ να ζω για την επανάσταση και τον τερματισμό της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Γνώρισα τον Πάντζα και μίσησα το μνημόνιο. Έτσι απλά! Και ήθελα να δω κρεμάλες στην Αριστοτέλους, και να ακούσω αντάρτικα στο Premium Live. Σε αυτό το κομμάτι η κρίση με βοήθησε. Αφυπνίστηκα.

Ξαναβρήκα την χαμένη μου αξιοπρέπεια.

Άσχετα αν έχασα την περιουσία μου, μαζί με τη γυναίκα μου, που πήγε η ρημάδα και συζεί με τον κουμπάρο, τον γερμανοτσολιά.

Χαλάλι, αν είναι να νικήσει η ανθρωπιά!

Η κρίση με τσάκισε, αλλά εγώ όμως ελευθερώθηκα. Και απ έξω, και από μέσα.

Και μ’ αυτά και μ αυτά έφτασε επιτέλους η ώρα της ανατροπής.

Η περίφημη 25^η Ιανουαρίου, που έφερε την άνοιξη μέσα στον χειμώνα.

Ψηφίστηκε επιτέλους η πρώτη αριστερή κυβέρνηση… με την ελπίδα της πραγματικής αλλαγής σε όλο τον ευρωπαϊκό Νότο (όχι μόνο στην Ελλαδίτσα μας).

Και τότε είναι που πραγματικά αισθάνθηκα περήφανος.

Διότι Πάντζα και Γαϊτάνη ήθελα, κι ας τρώγαμεν και πέτρες.

Τέρμα τα μνημόνια, τέρμα τα χαράτσια, τέρμα τα ΜΑΤ, τέρμα τα χημικά, τέρμα οι περικοπές, τέρμα οι γονυκλισίες, τέρμα η υποτέλεια… (κάποιοι λακέδες έλεγαν τέρμα και τα χαρτιά υγείας, αλλά τους γείωνα).

Με τον Μπαρουφάκη τον λεβέντη θα λέγαμε ένα βροντερό ΌΧΙ στα κοράκια της ΕΕ, και στην λαομίσητη τρόικα. 

Μόνο που ξαφνικά χθες βράδυ συνέβη κάτι το απρόσμενο, που λίγο πολύ το ψιθυρίζανε μερικοί βαλτοί στα καφενεία. Οι συριζαίοι έκαναν, λέει,  κωλοτούμπα. Για την μετενέργεια… για τα ΑΤΜ, και για τα ράφια των νεόπλουτων. Προδώσανε δηλαδή το όραμα!

Με τον Μπαρουφάκη να γλείφει πατόκορφα την μαντάμ και τον καροτσάκια.

Κάτι, που αν το έκανε ο Σαμαράς, ή ο Άδωνις, πρώτος εγώ θα τον κρεμούσα ανάποδα σε ιστό σημαίας έξω από την βουλή. Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος!

Και όμως… Δεν ήθελα να το πιστέψω.

Οι ήρωές μου με πρόδωσαν; Για μια … ρευστότητα… για ένα ακόμη δάνειο… για ένα πουκάμισο αδειανό, έστω και λαχούρι;

Ντροπή ρε… Για αυτό ψήφισα τον Πάντζα; Για να μου γδάρει τα όνειρα;

Ουστ προσκυνημένοι… Στους δρόμους ξανά μανά από σήμερα κιόλας!

Να σηκώσουμε ψηλά τη σημαία της επανάστασης.

Να ξαναδούμε την Ελλάδα λεύτερη και περήφανη.

Φωτιά στα τσακάλια της υποταγής…

Λαφαζάνη γερά!

Διότι αν θέλαμε να πουληθούμε για μια εργαλειοθήκη, αυτό μας το έκανε και ο Σαμαράς με τον Γιακουμάτο. Δεν χρειαζόμασταν την Βαλαβάνη.

Έτσι δεν είναι;

Καπετάν Τζαβέλας.

ΥΓ- Συγνώμη για την ένταση, αλλά είμαι ταραγμένος.

Πως θα ξαναπάω στο καφενείο; Με τι μούτρα θα συναντήσω τα γεροντάκια στα οποία μοίραζα ψηφοδέλτια του Σύριζα, σταυρωμένα στον Κουράκη;

Που από προχθές κιόλας περιμένανε τις αυξήσεις στις συντάξεις, και το δωρεάν ρεύμα στα σπιτικά τους.

Τι θα πω στη σπιτονοικοκυρά μου, που περίμενα πως και πώς να ανασάνουμε εθνικά και οικονομικά  για να σταματήσω να της πληρώνω τα νοίκια, και να την καταγγείλω ως εκμεταλλεύτρια των κόπων του λαού;

Πως θα ξαναπάω στη τράπεζα… με τι μούτρα;  Αφού από την 26^η του μηνός τους κλείνω το τηλέφωνο, προειδοποιώντας τους για λαϊκά συμβούλια που θα πάρουν τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος…

Τι θα πω στον έφορο, που Γερμανό τον ανέβαζα, Μογγόλο τον κατέβαζα;

Ποιος θα με στηρίξει τώρα; Ο Κοτζιάς;

Τι να πω στη κόρη μου που της είχα υποσχεθεί να τη βάλω στο δημόσιο μόλις βγει ο Αλέξης (έχει τελειώσει βοηθός πιστολάκι σε ΙΕΚ της Ευκαρπίας);

Και τι να πω στον γιο μου, που προχθές στη Τούμπα τα έκανε λίμπα πιστεύοντας ότι εφεξής δεν θα υπάρχουν ΜΑΤ, ούτε και χημικά, και όμως τα μάτια του τσούζουν ακόμη;